The Wall

Parijs Delhi. Zeven en een half uur vliegen. Tijdsverschil met Nederland drie en een half uur. Eva volgt ons thuis met een app. Weet precies waar we vliegen. In Delhi ontvangen we later een screenshot. AF0226 boven de Zwarte Zee tussen vele andere vluchten. Moment van screenshot valt samen met een dubbele cognac die we aan boord nemen. Voor de Kaukasus dommelen we in slaap. Vroeg opgestaan vanochtend. Boven Iran worden we weer wakker. Verder naar het oosten boven Afgahnistan vliegen we de duisternis in.  Eerder dan gepland landen we in Delhi. Dan volgt een rite de passage die gebruikelijk is op elke internationale luchthaven. Het excit bord brengt ons bij de douane. We schuiven aan in de rij voor het bordje foreinigers. Lesje nederigheid die sommige landgenoten wel eens goed zou doen. VISA en paspoort in orde. We mogen door. Achter de douane zijn we weer herenigd. Door de tax-free-shops gaat het dan. In de achterliggende hal op weg naar de bagage scoren wij onze eerste roepi's. Hoopvol zoeken wij onze 'belt'. Zowaar, Bea haar rugzak komt gelijk langs zoeven. Na een paar minuten gevolgd door de mijne. We sjorren onze rugzakken om. Banen ons een weg naar de uitgang tussen verlaten bagage en kwetterende Indiërs. In de aankomsthal kijken gidsen met naambordjes reikhalzend naar de nieuwkomers. Het hotel en de taxi hebben we thuis al geboekt. We checken de bordjes maar vinden onze namen niet terug.Net als we besluiten te wachten zien we buiten nog meer gidsen hoopvol wapperen met hun bordjes. We begeven ons daarheen en lopen gelijk tegen een muur van warmte op. Hanoi zeggen we gelijk tegen elkaar. De enorme warmte herkennen we. Tempo omlaag en rustig aan dus. Bea monstert de rij bordjes vanaf links aan. Ik van rechts. Bea heeft beet. Met de taxi snellen we door nachtelijk India.Welkom in Delhi.